Przerwa w życiorysie

Nie ma co kombinować, pisać, wymieniać się merytorycznymi argumentami czy też przykładami z codziennych działań dzisiejszej władzy.

Tak.
Mamy przerwę w życiorysie.
Mamy przerwę w życiorysie naszego Kraju.
Kolejną i znów nie wyobrażalną.

Przedtem było niejako łatwiej.
Bo te przerwy w życiorysie Polski, w naszej historii, głównie powodowali różni okupanci.

A tym razem ta przerwa „jest nasza”.
Nasza własna , przez nas przegłosowana i zaakceptowana.
Demokratycznie.

To okropne uczucie, jak widzimy co dzisiejsza władza wyczynia.
Wszędzie i we wszystkim.

Na naszym podwórku i międzynarodowo.
Właśnie robi taką kolejną przerwę w naszym życiorysie.
W życiorysie Polski.

Zamiast wspaniałego rozwoju Polski do otwartego , wolnego i demokratycznego Kraju dla każdego z nas.
Równoprawnego i szanowanego w Unii Europejskiej.
Będącego wzorem, tak jak inne kraje Unii, dla innych krajów i organizacji na całym Świecie.
Zamiast Polski naszych marzeń.

Dzisiejsza władza robi nam przerwę w życiorysie.

Tym bardziej okrutną, że ta władza nie jest , jak w historii, obcym okupantem.

Ta władza jest nasza.
Bez cudzysłowu nasza.
Bo wybrana demokratycznie.

Wybrana żerując na najgorszych instynktach sporej części z nas oraz na populistycznych obietnicach, które spora część z nas kocha – bo nic więcej nie rozumie i nie umie zrozumieć.

Oczywiście że damy radę.
Z tą przerwą w życiorysie.

Dawaliśmy radę tyle razy w historii że i tym razem damy.
Oczywiście że pis przeminie.
(Chyba że wprowadzi taką dyktaturę, jakiej nigdy we własnej historii nie mieliśmy) .

To jak żyć?
W tej przerwie w życiorysie?
Działając przeciw tej przerwie?

Tak jak każda/każdy z nas może i umie.

Tak jak zawsze bywało.

Nawet bez okupacji.

Walter Chełstowski